Eerder, om het maar alvast te leren.
Ik heb me altijd verbaasd over de trend om in de opvoeding en educatie van kinderen op een jonge leeftijd ergens mee te beginnen om alvast te wennen. Dat begint al als ze baby zijn. Baby’s van enkele weken oud moeten getraind worden om de nacht door te slapen ‘anders leren ze het nooit’. Kinderen leren op de peuterspeelzaal stil op hun stoeltje te zitten, om ze alvast te laten wennen aan de basisschool want daar moeten ze ook een zekere discipline opbrengen. Op de basisschool krijgen leerlingen al jong huiswerk omze alvast te laten wennen aan het huiswerk op de middelbare school en op de middelbare school moeten havo- en vwo-scholieren in het studiehuis leren zelfstandig te leren, om ze alvast te laten wennen aan het hoger onderwijs.
In sommige kringen gaat de trent ‘vroeg-vroeger-vroegst' nog verder: in de VS staan zelfbewuste en ambitieuze ouders met flashcards boven de wieg met daarop plaatjes met woorden, om baby’s alvast te laten wennen aan letters.
Mij verbaast deze trend. Ik denk dat er voor veel aan te leren vaardigheden een passende leeftijd is. Eerder beginnen heeft weinig zin. Baby’s kun je weliswaar op jonge leeftijd forceren de nacht door te slapen, maar ze zouden hetzelfde zonder veel moeite ook doen, als je zou wachten tot hun natuurlijke systeem er vanzelf aan toe zou zijn. Je kunt peuters leren op hun stoeltje te blijven zitten, maar kinderen die niet op een peuterspeelzaal zijn geweest leren als ze eenmaal in de kleuterklas zitten, in een paar weken wat er van ze verwacht wordt. Kinderen die naar de middelbare school gaan zonder ooit huiswerk te hebben gemaakt, kunnen ook daar leren wat de bedoeling is, zonder dat ze in groep 6 al uren thuis hoeven te blokken.
En studenten van 18 jaar zijn net op de goede leeftijd om een begin te maken zelfstandig te leren. Zoals gisteren in de NRC stond: als ze jonger zijn, zijn ze er simpelweg niet aan toe. Het geforceerde ‘we beginnen er vroeg mee, want dan wennen ze er alvast aan’ is in dit geval zelfs duidelijk schadelijk. Pubers hebben behoefte aan sturing en bemoediging. Ze leven in het hier en nu en ze kunnen moeilijk vooruit kijken. Het studiehuis is niet goed voor ze. Eerder is dus niet altijd beter. In dit geval is het slechter..
vrijdag 19 juni 2009
zondag 10 mei 2009
My life online
It was in the early nineties that I came into contact with internet. I worked at the Free University in Amsterdam as a linguistic programmer. We wrote computer programs that were able to process natural languages. One project we worked on was the automatic expansion of a lexical database. We had contact with a few people from TNO and they asked us to mail our lexical database to them. A few weeks before, our system manager had just informed us about a new facility that our Unix computers were about to provide. We could send a message to anyone who had a mail address. So, we wrote:
$mail -s "Lexicon" jaap@tno.nl < lexicon.txt
The TNO people however replied that the file we sent wasn’t complete… I wasn’t surprised… this new facility couldn’t work properly, I thought. Only later we found out, we made a mistake… The program we made that produced the lexical database, was full of bugs. It was us, who made a mistake, not the mail-tool….. That moment I didn’t realize that internet would play such a huge role in my life.
Browsing the internet
A few years later, in 1994, I started a new job at the University of Amsterdam. My colleagues were very excited about something they wanted to show me: Gopher. Gopher was a program that allowed me to explore maps and documents on computers all over the world, connected via a network, my colleagues called the Internet… Gopher gave me the opportunity to read scientific document and databases from universities from the States, and from (a few) other European countries! I now was able to find the most recent scientific results in a wink of an eye! I was thrilled about it.
But that wasn’t all. Only a few months later, something new came up: Mosaic, the first graphic browser. Mosaic did more or less the same as Gopher, but the navigation went by hyperlinks. By the use of the hyperlinks, you were able to click from site to site, from database to database, across the world. During those days I wasn’t only a programmer, I was also a young mother, looking for information about parenthood and breastfeeding. I found the first American site about breastfeeding, that nowadays has grown into the biggest and most complete site on the world; I found a mailinglist of nursing mothers which I joined, and I made my first own website, the first Dutch webpage on breastfeeding.
Internet Friends
During the first years online I made a lot of friends. First I got international friends, later I also got Dutch internet friends. We informed each other, supported each other or just chatted. In 1997 I made a journey through the States and Canada with my 15 months old son, to visit a few of my internet friends. This wonderful journey was enlightening and interesting, but it also created a turning point in my life online. I came to realize that you do not know online friends as well as you think you know them. With online writing you do not get insight into their real life character, their way of life, their attitude. I visited women who in real life would never have become my friends. For instance, because they were extremely shy, or because they were from a very high class, or orthodox religious. Some moments I realized I had nothing to say to them…
And now
I’m still thrilled about the internet. I cannot imagine having a life without internet. I find all the information I need, I have made friends from all over the world, buy a lot of goods online and am still enthusiast when a new internet application conquers the world. I am even becoming an internet nostalgic, who is thinking about the old days online and who is trying to find back all these old friends from those pioneering days online…. But though I still spend many hours online, I know now that if I really want to relax or really want to spend time with friends, I should turn off my computer, and step into real life…
$mail -s "Lexicon" jaap@tno.nl < lexicon.txt
The TNO people however replied that the file we sent wasn’t complete… I wasn’t surprised… this new facility couldn’t work properly, I thought. Only later we found out, we made a mistake… The program we made that produced the lexical database, was full of bugs. It was us, who made a mistake, not the mail-tool….. That moment I didn’t realize that internet would play such a huge role in my life.
Browsing the internet
A few years later, in 1994, I started a new job at the University of Amsterdam. My colleagues were very excited about something they wanted to show me: Gopher. Gopher was a program that allowed me to explore maps and documents on computers all over the world, connected via a network, my colleagues called the Internet… Gopher gave me the opportunity to read scientific document and databases from universities from the States, and from (a few) other European countries! I now was able to find the most recent scientific results in a wink of an eye! I was thrilled about it.
But that wasn’t all. Only a few months later, something new came up: Mosaic, the first graphic browser. Mosaic did more or less the same as Gopher, but the navigation went by hyperlinks. By the use of the hyperlinks, you were able to click from site to site, from database to database, across the world. During those days I wasn’t only a programmer, I was also a young mother, looking for information about parenthood and breastfeeding. I found the first American site about breastfeeding, that nowadays has grown into the biggest and most complete site on the world; I found a mailinglist of nursing mothers which I joined, and I made my first own website, the first Dutch webpage on breastfeeding.
Internet Friends
During the first years online I made a lot of friends. First I got international friends, later I also got Dutch internet friends. We informed each other, supported each other or just chatted. In 1997 I made a journey through the States and Canada with my 15 months old son, to visit a few of my internet friends. This wonderful journey was enlightening and interesting, but it also created a turning point in my life online. I came to realize that you do not know online friends as well as you think you know them. With online writing you do not get insight into their real life character, their way of life, their attitude. I visited women who in real life would never have become my friends. For instance, because they were extremely shy, or because they were from a very high class, or orthodox religious. Some moments I realized I had nothing to say to them…
And now
I’m still thrilled about the internet. I cannot imagine having a life without internet. I find all the information I need, I have made friends from all over the world, buy a lot of goods online and am still enthusiast when a new internet application conquers the world. I am even becoming an internet nostalgic, who is thinking about the old days online and who is trying to find back all these old friends from those pioneering days online…. But though I still spend many hours online, I know now that if I really want to relax or really want to spend time with friends, I should turn off my computer, and step into real life…
donderdag 1 januari 2009
Het noorden krimpt
Onlangs keek ik naar een uitzending van Nova, die ging over de bevolkingsontwikkeling van Nederland. Op dit moment zijn er 3 gebieden die krimpen: Zeeuws-Vlaanderen, Oost-Groningen en Limburg. De tafelgasten spraken over de gevolgen daarvan. Huizen moeten gesloopt worden, voorzieningen herplaatst, enzovoorts. Ook scholen kwamen ter sprake. In Limburg wordt de komende tijd een flink aantal scholen gesloten. Uiteraard werd dit alles gelardeerd met oproepen aan de overheid om de krimpende gebieden financieel bij te staan.
Vervolgens kwamen de toekomstverwachtingen ter tafel. Grote delen van Nederland zullen binnen afzienbare tijd te maken krijgen met krimp. De as Amsterdam/Utrecht/Eindhoven zal flink groeien, de rest zal krimpen: de kop van Noord-Holland, het noorden (behalve de regio Groningen-Assen), het oosten, Limburg, West-Brabant en Zeeland.
Aannemende dat dit toekomstscenario klopt, zal dat grote consequenties hebben voor het onderwijs in Leeuwarden, de stad waar ik werk. Leeuwarden heeft nu drie hogescholen, die elkaar af en toe flink in de weg zitten. De NHL is een algemene HBO die vooral studenten uit de regio trekt. Het Van Hall verzorgt agrarisch onderwijs, en lijkt ook regionaal gericht te zijn. Stenden hogeschool is een meer gespecialiseerde hbo. De focus ligt op toerisme, hotels (maar er zijn ook wat 'gewone' opleidingen). Stenden vist meer studenten in de nationale vijver.
Als het noorden gaat krimpen dan zullen de hogescholen gedwongen worden te doen wat ze tot nu toe hebben proberen te vermijden: samenwerken. Of misschien zelfs fuseren... Zou ik er rouwig om zijn? Nee, niet echt. Ik vind het een beetje gek om drie hogescholen te hebben in zo'n klein stadje. En nog gekker om elkaar te beconcurreren. Nu is het Van Hall al gefuseerd met Larenstein en daarna ook nog met Wageningen, dus die zal wel buiten beeld geraken, maar de NHL en Stenden zouden naar elkaar toe moeten groeien...
Dat wil niet zeggen dat ik denk dat fuseren makkelijk zal zijn. Ik ken deze hogescholen een beetje van binnen en merk dat de bedrijfsculturen zeer veel van elkaar verschillen. NHL is een beetje anarchistisch, misschien zelfs chaotisch, maar heeft wel goede enthousiaste docenten die centraal staan in het onderwijs; Stenden is een goed geöliede machine, wordt centralistisch gestuurd en heeft veel aandacht voor kwaliteit. Als die samengevoegd zouden worden, zou dat een flinke clash geven! Toch denk ik dat het onvermijdelijk is.
Wie weet, brengen de huidige ontwikkelingen - de kredietcrisis, de NHL in financiële nood- dit scenario sneller dichtbij dan we nu denken.
Vervolgens kwamen de toekomstverwachtingen ter tafel. Grote delen van Nederland zullen binnen afzienbare tijd te maken krijgen met krimp. De as Amsterdam/Utrecht/Eindhoven zal flink groeien, de rest zal krimpen: de kop van Noord-Holland, het noorden (behalve de regio Groningen-Assen), het oosten, Limburg, West-Brabant en Zeeland.
Aannemende dat dit toekomstscenario klopt, zal dat grote consequenties hebben voor het onderwijs in Leeuwarden, de stad waar ik werk. Leeuwarden heeft nu drie hogescholen, die elkaar af en toe flink in de weg zitten. De NHL is een algemene HBO die vooral studenten uit de regio trekt. Het Van Hall verzorgt agrarisch onderwijs, en lijkt ook regionaal gericht te zijn. Stenden hogeschool is een meer gespecialiseerde hbo. De focus ligt op toerisme, hotels (maar er zijn ook wat 'gewone' opleidingen). Stenden vist meer studenten in de nationale vijver.
Als het noorden gaat krimpen dan zullen de hogescholen gedwongen worden te doen wat ze tot nu toe hebben proberen te vermijden: samenwerken. Of misschien zelfs fuseren... Zou ik er rouwig om zijn? Nee, niet echt. Ik vind het een beetje gek om drie hogescholen te hebben in zo'n klein stadje. En nog gekker om elkaar te beconcurreren. Nu is het Van Hall al gefuseerd met Larenstein en daarna ook nog met Wageningen, dus die zal wel buiten beeld geraken, maar de NHL en Stenden zouden naar elkaar toe moeten groeien...
Dat wil niet zeggen dat ik denk dat fuseren makkelijk zal zijn. Ik ken deze hogescholen een beetje van binnen en merk dat de bedrijfsculturen zeer veel van elkaar verschillen. NHL is een beetje anarchistisch, misschien zelfs chaotisch, maar heeft wel goede enthousiaste docenten die centraal staan in het onderwijs; Stenden is een goed geöliede machine, wordt centralistisch gestuurd en heeft veel aandacht voor kwaliteit. Als die samengevoegd zouden worden, zou dat een flinke clash geven! Toch denk ik dat het onvermijdelijk is.
Wie weet, brengen de huidige ontwikkelingen - de kredietcrisis, de NHL in financiële nood- dit scenario sneller dichtbij dan we nu denken.
Abonneren op:
Posts (Atom)